Even een verslagje over gisteren, wat was het een trieste troosteloze dag, sneeuw, kou en toch hebben we nog flink gelachen.
Tegen de middag naar het ziekenhuis eerst het standaard bloed prikken, nog nooit meegemaakt zo traag, lang wachten, het weer denk ik.
Daarna konden we doorlopen naar de dr, een vrouwlijke arts in opleiding deze doet een vierjarig onderzoek naar een van de werkzame stoffen in een van mijn chemo's, ik hoop niet dat een van jullie ooit voor dezelfde keuze als ik kom te staan. Maar mocht ooit aan jou gevraagd worden mee te werken twijffel niet, het is echt fijn dat er iemand tegenover je zit, al je vragen beantwoord, die direct in contact staat met de grote"doctoren", die ook niet op een half uur kijkt en net zoveel van mij leert als ik van haar.
Mij is verteld dat ikzelf met het onderzoek niets opschiet, waarschijnlijk is dit ook zo daar dit toekomstgericht is, ik hoop toch dat ik ook op deze manier mijn steentje bij kan en mag dragen,
Nu even terug op het lachen, door bepaalde stoffen in de chemo kan je je haarbos verliezen, bij mijn chemo kan het wel maar hoeft het niet.
Ieder die mij kent weet dat ik gezegend ben met een flinke haarbos en ik het voor mijzelf heel confronterend zou vinden als.... Dus gistermiddag met Henk en Joyce naar haarboetiek Francy in Breda, een van de leden van ons gezin waande zich in een snoepwinkel ik noem geen namen, de meeste van jullie zouden hem/haar zomaar niet herkent hebben, wat een bosje haar niet kan doen,
zonnebankkuurtje, geel zwembroekkie etc.....
Groetjes en fijn dat de zon weer schijnt,
